വിഷാദ മേഘങ്ങള്‍

കറുത്ത വാവിന്റെ
കരിമഷിയിരുട്ടും
കദനം പൊട്ടിക്കും
കതിനയാം വിങ്ങലും
ഒരു തുണിസഞ്ചിയില്‍
ചുമലില്‍ താങ്ങി
വിളിക്കാതെ
വിരുന്നുവന്ന
വിഷാദ മേഘങ്ങള്‍
നിസ്സഹായനായ
മനസ്സിനെ ഞെരിച്ചു
ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു!
ഇടനെഞ്ചിന്റെ
ഭാരമകറ്റാന്‍
മനസ്സാഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും
കരഞ്ഞൊഴിയാന്‍
മേഘങ്ങള്‍ കൂട്ടാക്കിയില്ല.

Comments :

1
നിരക്ഷരൻ said...
on 

മൂടിക്കെട്ടി നില്‍ക്കുകയാണല്ലേ ?
:)